Sekolah Melayu ? Sekolah Inggeris ? Ada beza ker? Bukan sekarang semua Sekolah Kebangsaan ke?
Betul, betul, betul. Sekarang semua sekolah dah menjadi Sekolah Kebangsaan.
Kak Dah darjah satu, bersekolah di Sekolah Kebangsaan Alor Pongsu, Bagan Serai Perak. Tinggal bersama arwah tok dan tokwan. Mak dan abah merantau ke Selangor. Arwah abah janji, "kakak dok ngan tokwn setahun. Sekolah kat sini dulu. Nanti tahun depan abah mai ambil kakak. Cuti Sekolah abah balik la kampung. Jangan Nakal tau"
Tiap minggu bilang hari. Bila la abah nak mai amik Kakak. Bulan December tiba. Abah balik kampung dan cakap " Kakak, lepas ni ikut abah p Kulompo. Abah dah dapat rumah kat sana". Yeayyyyyy.
Masa nak daftar sekolah baru, abah tanya "Kakak nak sekolah mana? sekolah melayu ka sekolah Inggeris?
"Ermmmm sekolah Melayu lah bah, mana kakak nak reti cakap orang putih kalau sekolah Inggeris."
Punya la phobia bila dengar perkataan inggeris tu. Dalam hati dok pikiaq, mati aku nak paham apa depa cakap kat sekolah tu. dah la budak baru, kawan pun tak dak.
Sekolah buka. Bermulalah Kak Dah sekolah di Sekolah Kebangsaan Kuala Kubu Bharu, Selangor. Sekolah yang terpencil. Di sebelah kem Komando yang motonya Satu Peluru Satu Musuh. Hensem-hensem abang komando tu. Kat atas bukitnya ada Hospital Kuala Kubu Bharu. Sekolah pun kecil jer. Ada lapan bilik darjah termasuk opis dan bilik guru. TAPI, padangnya besaaaaaar. Ada la sebesar padang bola sepak yang national standard punya. Best kalau main rounders. Pemainnya satu sekolah. Tapi tak penuh pun padang tu.
Di sebelah kanan ada kem komando dan disekeliling pula hutan hijau. Kami tak berani pergi sampai kehujung padang sebab dimomokkan ada keranda Jepun dihujung sana. Begitu juga dengan kata-kata seram yang mengatakan sekolah ini dulu adalah bekas kem tentera jepun. Jadi kalau pergi toilet jangan pergi sorang-sorang, takut. Selain takut hantu, takut pada binatang liar seperti ular juga. Maklum sekolah dikelilingi hutan. Pernah terserempak dengan cik Ular berlingkar didalam tandas. Hishhh geli you. Tapi memang betul pun. Masa buat penambahkan kelas di hujung padang sana, kontraktor memang jumpa keranda lama dan bom zaman jepun.
Hahahaha, yang paling tak boleh lupa rupanya kat sekolah ni pun kena belajar juga bahasa Inggeris. Ingatkan Sekolah Melayu tak payah belajar bahasa Inggeris.
Bila masuk sekolah menengah masuk sekolah aliran Inggeris. barulah tahu beza pertanyaan abah yang berpuluh tahun dulu. "Nak sekolah melayu ke sekolah inggeris?"
Dangkalnya ilmu dan pengetahuan pada masa itu. Apa pun terima kasih dan Al Fatihah kepada arwah abah yang banyak menyokong apa yang kakak buat selama ini. Walau kakak banyak berontak dan tak mendengar kata. Terutama dalam bab bidang kerjaya.
Apa pun kepada kalian yang ada mak dan abah yang masih hidup, berbaktilah kepada mereka sebaik mungkin. Sentiasa temani mereka dan menelefon sekurangnya untuk bertanya khabar. Carilah ruang dan peluang untuk bersama mereka sementara mereka masih ada ini.
Oklah sampai sini coretan tuk hari ini. Nak p antaq Angah balik asrama. Tadi pagi ada majlis di sekolah lama dia. Kot larat dan tak banyak kerja Kak Dah sambung cerita lagi malam nanti.Salam sayang.
RAPIDAH RAMLI
Diari WAHMpreneur
